بيوگرافي فرناز رهنما

شنبه ۱۵ فروردین ۹۴ ۱۷:۲۱ ۱,۴۳۴ بازديد

بيوگرافي فرناز رهنما را به صورت كامل در اين سايت مطالعه نماييد

فرناز رهنما بازيگر زن سينما و تلويزيون ايراني است. از كارهاي معروف او مي‌توان به بازي در سريال ساختمان پزشكان و همچنين فيلم بعد از ظهر سگي اشاره كرد. فرناز رهنما فعاليت خود را از سال ۷۹ آغاز و در تئاتر، فيلم و سريال هاي مختلفي ايفاي نقش كرده و به گفته خودش با بازي در سريال پربيننده «ساختمان پزشكان» به شهرت رسيده است.

زمينه فعاليت : سينما

تولد : مهر ۱۳۶۰

اصفهان

مليت : ايراني

پيشه : بازيگر

سال‌هاي فعاليت : ۱۳۷۹ تاكنون

فيلم شناسي

سينمايي

بعد از ظهر سگي (۱۳۸۸)

اقليما (۱۳۸۵)

تلويزيوني

هفت سنگ (۱۳۹۲ عليرضا بذرافشان)

ساختمان پزشكان (۱۳۸۹ سروش صحت)

مأمور بدرقه (رمضان ۱۳۸۷ سعيد سلطاني)

زير زمين (رمضان ۱۳۸۵ عليرضا افخمي)

تله فيلم

سوگند (۱۳۹۲ فربد شكرايي)

نسبت فرناز رهنما با بهاره رهنما

من هيچ نسبتي با بهاره رهنما ندارم. نه خواهرش هستم و نه دختر عمويش حتي نسبت فاميلي خيلي دور هم با هم نداريم. اصلاً آنها اراكي هستند و ما اصفهاني، ضمن آنكه فاميلي من با كسره خوانده مي‌شود، فاميلي بهاره با فتحه ، اما همچنان دوستان خوبي براي هم هستيم.

گپي كوتاه با فرناز رهنما

خانم رهنما اين روزها كم كار هستيد! دليل خاصي دارد؟

اوضاع خيلي خراب است يعني فيلم نامه هاي خوبي نوشته نمي شود، دستمزد خوبي هم نمي دهند اين شرايط براي همه هست و خانه نشين شده ايم.با بودجه هاي محدودي كه وجود دارد اوضاع خوب نيست و بايد تجديدنظري صورت گيرد تا بتوانيم به شرايط گذشته خود در سينما و تلويزيون برگرديم.

چه زماني تصميم گرفتيد وارد حرفه بازيگري شويد؟

از دوران كودكي پدرم به شدت مشوق من بود و حتي در دوران تحصيل، پدرم با نام بردن از فيلم هاي مختلف اصرار داشت فيلم ها را به خوبي بشناسم كه چه فيلمي را كدام كارگردان با چه بازيگراني ساخته است و فيلم را ببينم. ولي سال۷۹ تصميم گرفتم وارد عرصه تئاتر شوم بنابراين از راه درست بازيگري را انتخاب كردم و وارد دانشگاه شدم و فعاليت خود را شروع كردم.

عده اي معتقدند گذراندن دوره آموزش بازيگري و تحصيلات دانشگاه چندان اهميت ندارد؟

صد درصد اين ديدگاه اشتباه است چون وقتي دوره دانشگاهم به پايان رسيد براي دور نشدن از مقوله بازيگري دوره اي در كلاس هاي بازيگري استاد «حميد سمندريان» گذراندم و سعي كردم تجربه هايي به دست آورم. به نظرم بازيگري شاخه هايي اعم از تحليل شخصيت، شناخت موقعيت در فيلم نامه و خيلي چيزهاي ديگر دارد كه بحثي طولاني است و اگر به صورت آكادميك بازيگري را نياموزي، نمي تواني بازي هاي مختلفي ارائه دهي و ما خيلي از بازيگران را مي بينيم كه تحصيلات آكادميك ندارند و همه نقش ها را يك جور بازي مي كنند در صورتي كه افرادي كه از دانشگاه وارد اين حرفه مي شوند يا در تئاتر تجربه به دست آورده اند، فكر مي كنم ۹۰-۹۵ درصد آن ها يك نقش را ۲ بار تكرار نمي كنند يعني حداقل خلاقيت و ابداعي در كار خود مي آورند و اين نتيجه مثبت گذراندن تحصيلات آكادميك است.

حالا اگر كارنامه بازيگري تان را تا اين جا مرور كنيد مهم ترين كاري را كه باعث تثبيت موقعيت‌تان در سينما و تلويزيون شد كدام مي دانيد؟

وقتي در تئاتر «چشم اندازي از پل» در سال ۸۴ بازي كردم پيشنهادهاي كاري بسياري به من شد و اتفاق هاي خوبي برايم افتاد ولي با بازي در سريال «ساختمان پزشكان» بين مردم شهرت پيدا كردم اتفاقي كه در سريال هاي «زيرزمين»، «مأمور بدرقه» يا فيلم هاي «اقليما» و «بعد از ظهر سگي سگي» نيفتاد.

تصورتان از سينما نسبت به تصور زماني كه وارد اين حرفه شديد چه تغييري كرده است؟

سؤال خيلي سختي است. آن موقع يادم است كه دلم مي خواست در يك سري فيلم ها بازي كنم يا فيلم‌هايي مي ديدم مي گفتم چه قدر خوب است من هم در آن فيلم بازي كنم ولي آن دوره ديگر گذشته است و اكنون فيلم خوبي نمي بينم كه بخواهم آن تصور گذشته را داشته باشم به جز تعداد فيلم هاي انگشت شماري كه دلم مي خواست در آن گونه فضاها كار كنم. اكنون متأسفانه فيلم نامه ها بد و محدود است و پردازش و تنوع شخصيت در آثار ديده نمي شود. به نظرم كليشه اي در ۵ سال گذشته در سينما اتفاق افتاده كه روز به روز بدتر هم مي شود. من از تئاتر وارد سينما و تلويزيون شدم و فكر مي كردم چه دنياي قشنگي است اكنون اگر تئاتر موقعيت مالي خوبي برايم داشت كه مي توانستم امرار معاش كنم به طور قطع در سينما و تلويزيون كار نمي كردم.

اما برخي معتقدند بازيگران دستمزد خوبي مي‌گيرند…

خير اين گونه نيست اكنون مي گويند بازيگران خوب دستمزد مي گيرند در صورتي كه شايد يك بازيگر يك يا ۲ پيشنهاد كاري در طول سال داشته باشد ولي من به عينه مي بينم كه در اثري هم كه كار مي كني دستمزدت را هم نمي گيري و بازيگري شغل محسوب نمي شود چون بازيگر ابزار كاري اش تلفن همراهش است و اگر تلفن زنگ بخورد سركار مي رود در غير اين صورت خير و اين بخش بدي است كه هيچ تضميني وجود ندارد. من يك سال است كه از يك كار سينمايي و تئاتر دستمزدم را طلب دارم و وقتي اين اتفاق مي افتد فكر مي كنيد بازيگر چگونه بايد زندگي اش را بچرخاند. متأسفانه بازيگر مجبور است به بازي در فيلم هايي تن بدهد كه با بودجه كم ساخته و به شعور بيننده توهين مي شود.

حرفه بازيگري را تا كجا ادامه مي دهيد؟

علاقه دارم آن قدر مسير بازيگري ام ادامه داشته باشد كه روزي بتوانم نقش مادربزرگ را در فيلمي بازي كنم يعني مردم بگويند «فرناز رهنما» ۳۰-۴۰ سال است در اين حرفه كار مي كند و اكنون به اين جا رسيده است. دلم مي خواهد حتي اگر آهسته در اين حرفه حركت مي كنم ولي پيوسته باشم يعني مي دانم اين ريسك وجود دارد كه حضور كمرنگي داشته باشم و فراموش شوم ولي فكر مي كنم اگر كاري ماندگار باشد يا حداقل تلاش كنم بازيگر خوبي باشم شايد بتوانم با مافياي سينما و تلويزيون مبارزه كنم و بمانم.

عكس فرناز رهنما